Ιστορία της φωτογραφίας

Ιστορία της φωτογραφίας

Οι πρώτες φωτογραφίες αποτελούν ουσιαστικά απλές προβολές εικόνων πάνω σε κάποια επιφάνεια. Ως πρώτη φωτογραφική "μηχανή" μπορεί να θεωρηθεί ένα σκοτεινό δωμάτιο ή κουτί (camera obscura) που στη μία άκρη διαθέτει μια γυαλιστερή επιφάνεια και στην απέναντι άκρη μία πολύ μικρή οπή. Σε μία τέτοια κατασκευή, οι ακτίνες του φωτός διαδίδονται μέσα από την οπή και σχηματίζουν πάνω στην επιφάνεια ένα είδωλο των αντικειμένων έξω από το δωμάτιο ή κουτί.

Το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να είχε ανακαλυφθεί ήδη από τους αρχαίους Αιγυπτίους. Αργότερα, στον 11ο αιώνα, ο άραβας επιστήμονας Αλχαζέν περιγράφει το ίδιο φαινόμενο. Στη συνέχεια και για πολλούς αιώνες, αρκετοί ασχολήθηκαν με την camera obscura και το 1558 ο Giovanni della Porta είναι ίσως ο πρώτος που συνιστά τη χρήση μιας ανάλογης φορητής συσκευής στους ζωγράφους για σχεδίαση πορτραίτων και τοπίων. Λίγο νωρίτερα, στα 1550 είχε ήδη συντελεστεί μια σημαντική τροποποίηση της camera obscura και συγκεκριμένα η προσθήκη ενός κοίλου φακού στην οπή εισόδου του φωτός, από τον Girolamo Gardano. Το 1568 ο Daniello Barbaro επινόησε επιπλέον ένα είδος διαφράγματος που επέτρεπε την εστίαση της εικόνας, ενώ το 1636 ο Daniel Schwenter εφεύρε ένα σύστημα πολλαπλών φακών, διαφορετικών εστιακών αποστάσεων, πρόδρομο του σημερινού ζουμ. Μπορούμε να πούμε πως η φωτογραφική μέθοδος του 16ου αιώνα λειτουργεί πάνω στις ίδιες αρχές με τις σύγχρονες φωτογραφικές μηχανές.

Οι μετέπειτα μεταβολές της πρωταρχικής camera obsura οδήγησαν κυρίως σε περισσότερο ελαφρές μηχανές. Παράλληλα ξεκίνησαν οι προσπάθειες για την μόνιμη αποτύπωση της εικόνας σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια, καθώς παρέμενε σημαντικό μειονέκτημα το γεγονός ότι η απλή camera obscura δεν μπορούσε να διατηρήσει τα είδωλα των αντικειμένων.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΛΕΙΣΤΡΟΥ

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΛΕΙΣΤΡΟΥ

Το κλειστρο,ειναι ας πουμε κατι σα μια πορτουλα,ενα παραθυρο μπροστα απο τον αισθητηρα η το φιλμ,που ανοιγει και κλεινει για να περασει η εικονα,το φως ουσιαστικα,πανω στη φωτοευαισθητη επιφανεια(αισθητηρας η φιλμ) Ο χρονος λοιπον που το κλειστρο μενει ανοικτο για να περασει το φως,λεγεται ταχυτητα κλειστρου. Η ταχυτητα κλειστρου μπορει να ειναι απο πολυ αργη/αργη(30 sec,15 sec,10 sec,1 sec,1/4 sec,1/8 κτλ.),εως και γρηγορη/πολυ γρηγορη(1/100,1/500,1/1000 sec κτλ)
Οσο πιο αργη ειναι η ταχυτητα,τοσο πιο πολυ φως περναει,ενω αν ειναι πιο μεγαλη,περναει λιγοτερο φως. Εκτος ομως απο αυτο,η ταχυτητα κλειστρου μπορει να εχει και καποια αλλα αποτελεσματα στη φωτογραφια μας.Για παραδειγμα με πιο αργη ταχυτητα,τα αντικειμενα,ζωα,ανθρωποι κτλ που κουνιουνται,θα βγουν φλου,θολα(Αυτο μπορουμε να το εκμεταλευτουμε δημιουργικα καποιες φορες). Επισης με μια αργη ταχυτητα,ειναι δυσκολο να βγαλουμε στο χερι φωτογραφιες,γιατι βγαινουν κουνημενες και θολες.Με μια ταχυτητα 1/8,1/4 sec πχ,ειναι δυσκολο να πετυχουμε σταθερη φωτο,ειδικα αν χρησιμοποιουμε και πιο μεγαλα ζουμ.Ο σταθεροποιητης(στο φακο η στη μηχανη) βοηθαει λιγο σε αυτες τις περιπτωσεις καποιες φορες.Αν ομως η ταχυτητα πεσει πολυ,τοτε χρειαζομαστε τριποδο,η καπως να στερεοσουμε τη μηχανη.

Αν η ταχυτητα γινει πιο γρηγορη,τοτε ο κινδυνος να βγει κουνημενη η φωτο μειωνεται η και εξαλειφεται τελειως σε υψηλες ταχυτητες,και οτι κινηται στο καδρο μας "παγωνει".

ΔΙΑΦΡΑΓΜΑ

Το διαφραγμα ειναι ενα ανοιγμα στο φακο μεσα,το οποιο ανοιγει και κλεινει,με κατι λεπιδες. Οταν το διαφραγμα ειναι ανοιχτο(μικρα f no,πχ f1.8,f2.8 κτλ)τοτε περναει περισσοτερο φως,ενω οταν κλεινει(f5,6,f 8,f11,f20 κτλ)τοτε μειωνεται το φως που περναει μεσα απο το φακο.

Αλλα και εδω,δεν επηρεαζεται μονο η ποσοτητα του φωτος οταν μεταβαλλεται το διαφραγμα.Αλλαζει και το βαθος πεδιου,δηλαδη η αποσταση μπροστα και πισω απο το σημειο που εχουμε εστιασει,οπου ειναι εστιασμενη η φωτογραφια μας.Οταν το διαφραγμα ειναι ανοικτο,το βαθος πεδιου μικραινει,ενω οταν κλεινει,το βαθος πεδιου μεγαλωνει.(το βαθος πεδιου εξαρταται και απο αλλους παραγοντες οπως την εστιακη αποσταση του φακου,την αποσταση του θεματος απο τη μηχανη κτλ,θα τα δουμε αργοτερα.)

Ετσι εχουμε για το διαφραγμα: Ανοικτο διαφραγμα(μικρο f no)-περισσοτερο φως,μικροτερο βαθος πεδιου. Κλειστο διαφραγμα(μεγαλο f no)-λιγοτερο φως,μεγαλητερο βαθος πεδιου.

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ISO. Ειναι το ποσο ευαισθητος ειναι ο αισθητηρας της ψηφιακης μηχανης η το φιλμ στο φως. Στα μικροτερα ISO πχ 100,200 εχουμε λιγοτερη ευαισθησια στο φως αλλα και πιο καθαρη εικονα με λιγοτερο ψηφιακο θορυβο(ανεπιθιμητοι κοκκοι μονοχρωματικης φυσης η και χρωματως μπλε/μωβ κοκκινοπου κτλ) Στα μεγαλητερα ISO εχουμε περισσοτερη ευαισθησια στο φως,αλλα δυστυχως και περισσοτερο ψηφιακο θορυβο.

Ειδαμε λοιπον οτι αυτοι οι τρεις παραγοντες επηρεαζουν το φως στην τελικη φωτογραφια μας,αλλα και αλλα πραματα οπως ειδαμε πιο πανω.


AUTO:
Οταν χρησιμοποιουμε τη μηχανη μας στο auto,τοτε η μηχανη μας φωτομετρει και επιλεγει αυτοματα τα παντα,και μπορει το τελικο αποτελεσμα να μην ειναι αυτο που θελουμε.

PROGRAM(P):
Σε αυτη την επιλογη η μηχανη επιλεγει την ταχυτητα κλειστρου και το διαφραγμα,ενω μας δινει την επιλογη να επιλεξουμε το ISO,ενω αν δε συμφωνουμε με το φωτομετρο της μηχανης,μπορουμε να χρησιμοποιησουμε την αντισταθμιση εκθεσης.Αν μειωσουμε λοιπον(-)για να πετυχουμε πιο σκοτεινο αποτελεσμα,η μηχανη θα ρυθμισει αυτοματως κλειστρο και διαφραγμα ωστε να μπει λιγοτερο φως,ενω αν αυξησουμε(+),τοτε θα πειραξει παλι τα κλειστρο και το διαφραγμα ωστε να μπει περισσοτερο φως.

APERTURE PRIORITY(Av η A)
Σε αυτη την επιλογη,μπουρουμε να επιλεξουμε το διαφραγμα,και το iso,και η μηχανη επιλεγει την ταχυτητα κλειστρου.Αν δε συμφωνουμε με τη φωτομετρηση,μπορουμε οπως και πριν,να χρησιμοποιησουμε exposure compensation,την αντισταθμιση εκθεσης δηλαδη.Αν θελουμε πιο σκοτεινο αποτελεσμα μειωνουμε(-)και η μηχανη στην ουσια μεγαλωνει την ταχυτητα κλειστρου για να μπει λιγοτερο φως.Αν θελουμε πιο φωτεινη εικονα,αυξανουμε(+)την εκθεση και η μηχανη μειωνει την ταχυτητα ετσι ωστε να μπει περισσοτερο φως.

SHUTTER PRIORITY(Tv η S)
Σε αυτο το προγραμμα,μπορουμε να επιλεξουμε εμεις την ταχυτητα κλειστρου που θελουμε και το iso,και η μηχανη θα επιλεξει διαφραγμα.Αν δε συμφωνουμε με τη φωτεινοτητα,χρησιμοποιουμε παλι την αντισταθμιση εκθεσης.Αν θελουμε πιο σκοτεινη φωτο,μειωνουμε αναλογα(-)και η μηχανη ουσιαστικα κλεινει το διαφραγμα ωστε να μπει λιγοτερο φως.Αν θελουμε πιο φωτεινη εικονα,αυξανουμε(+)και η μηχανη θα ανοιξει αναλογως το διαφραγμα ωστε να μπει φως.

MANUAL
Εδω τα ρυθμιζουμε εμεις ολα,και την ταχυτητα κλειστρου,και το διαφραγμα,και το iso οσον αφορα την εκθεση.

Προυποθεσεις καλης λήψης φωτογραφίας

Για να πάρουμε μια φωτογραφία, αφήνουμε φως να περάσει σε μία φωτοευαίσθητη επιφάνεια (τον αισθητήρα εν προκειμένω). Το πόση ποσότητα φωτός χρειάζεται να περάσει για να αποτυπωθεί το αποτέλεσμα που θέλουμε εξαρτάται από 3 παράγοντες:
1ος, το άνοιγμα του φακού. Όσο μεγαλύτερο είναι το άνοιγμα, τόσο περισσότερο φως περνάει.
2ος, η ταχύτητα του κλείστρου. Όσο πιο αργή είναι η ταχύτητα, τόσο περισσότερο φως προλαβαίνει να περάσει.
3ος, η ευαισθησία της φωτοευαίσθητης επιφάνειας.

Μετα...

1ος παράγων:
Το άνοιγμα του φακού ρυθμίζεται από τις λεπίδες του διαφράγματός του. Μετράται σε αριθμούς f, όπου όσο μικρότερος ο αριθμός f τόσο πιο μεγάλο το άνοιγμα (πιο ανοικτό το διάφραγμα) οπότε και περνάει περισσότερο φως.
Ο αριθμός f δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο λόγος (εξάλλου αυτό δηλώνει το γράμμα f στα μαθηματικά ή κάνω λάθος?) μεταξύ του εστιακού μήκους του φακού και του ανοίγματος (διαμέτρου) του διαφράγματός του. Έτσι ένας φακός 50mm f/2 έχει διάμετρο ανοίγματος 25mm. Μία τέτοια τιμή διαφράγματος αφήνει να περάσει διπλάσιο φως (δηλαδή +1 στοπ) από μία τιμή f/2.8. Διότι ο κύκλος διαμέτρου 50/2 έχει διπλάσιο εμβαδόν από έναν κύκλο διαμέτρου 50/2.8. Με τη σειρά του ένας κύκλος 50/2.8 έχει διπλάσιο εμβαδόν από έναν κύκλο 50/4 κ.ο.κ. Δηλαδή για κάθε αύξηση x1.4 της τιμής του διαφράγματος (το οποίο αντικατοπτρίζει όπως προαναφέρθηκε τη διάμετρο του ανοίγματος του φακού) διπλασιάζεται το εμβαδόν του ανοίγματος του φακού και συνακόλουθα η ποσότητα του φωτός που δέχεται.
Τα νούμερα αυτά βέβαια στρογγυλοποιούνται λιγάκι, γιατί 2.8 x 1.4 = 3.92 και όχι 4.00.
Η αλληλουχία τιμών διαφράγματος ανά 1 στοπ είναι
f/1 f/1.4 f/2.0 f/2.8 f/4.0 f/5.6 f/8 f/11 f/16 f/22 κ.ο.κ

2ος παράγων:
Ταχύτητα κλείστρου.
Ταχύτητα 1/60 σημαίνει ότι το κλείστρο της μηχανής μένει ανοικτό και συνεπώς αφήνει να περάσει φως στον αισθητήρα για 1/60 του δευτερολέπτου. Αυτονόητο είναι ότι με ταχύτητα 1/120 περνάει η μισή ποσότητα φωτός, με ταχύτητα 1/30 η διπλάσια ποσότητα φωτός κ.ο.κ.

3ος παράγων:
Ευαισθησία
Όταν λέμε ότι ρυθμίζουμε τη μηχανή μας (τον αισθητήρα της) σε ευαισθησία iso 200, αυτό σημαίνει ότι αυτός χρειάζεται τη μισή ποσότητα φωτός για να αποτυπώσει τη σκηνή (στο αυτό επίπεδο έκθεσης) από ό,τι θα χρειαζόταν με iso 100. Αντιστοίχως, με ευαισθησία iso400 χρειάζεται το 1/4 του φωτός (το μισό του μισού) σε σχέση με iso100, με iso800 το 1/8 κ.ο.κ.

tip (Δεν μπορούμε να αυξάνουμε απεριόριστα την ευαισθησία, γιατί όπως και στο φιλμ, η αύξηση της ευαισθησίας συνεπάγεται κόκκο (εν προκειμένο ηλεκτρονικό θόρυβο), ο οποιος γίνεται σίγουρα ενοχλητικός από ένα σημείο και πέρα.)

Παραδειγμα

Έστω ότι για να αποτυπώσουμε μία σκηνή, ας πούμε σε εσωτερικό χώρο, σε δεδομένη έκθεση, θέλουμε με ταχύτητα 1/2 (δευτερολέπτου) σε διάφραγμα f/5.6 σε iso100.
Βεβαίως με την ταχύτητα αυτή χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τρίποδο για τη λήψη, γιατί στο χέρι θα βγει κουνημένη.
Εάν πούμε ότι θέλουμε ταχύτητα τουλάχιστον 1/60 ή μεγαλύτερη για να βγάλουμε κουνημένη φωτογραφία, μετρούμε πόσα στοπ διαφορά έχουν το 1/2 από το 1/60. Έχουν 5 στοπ (1/2, 1/4, 1/8, 1/15, 1/30, 1/60). Οπότε αφού μειώνουμε κατά 32 φορές λόγω ταχύτερου κλείστρου την ποσότητα του φωτός που περνάει, θέλουμε έναν τρόπο να αντισταθμίσουμε τη μείωση αυτή, είτε δηλαδή να αφήσουμε ανοίγοντας το διάφραγμα να περάσει περισσότερο φως, είτε να κάνουμε τον αισθητήρα πιο ευαίσθητο στη δεδομένη ποσότητα φωτός που δέχεται.

A top-quality digital SLR

A top-quality digital SLR

On the surface, digital SLRs seem to be constantly improving month on month, with more megapixels being added and manufacturers touting the next big, interesting features. But in reality, these things don't necessarily mean a camera will take better pictures. Why not enlist the help of our team of experts at Which?, who’ll help you decide what features and functions you should really care about?

Here at Which? we’ve tested dozens of digital SLRs to root out the Best Buys from the so-so. We share all our findings with you in plain English, rather than impenetrable jargon. Which means there's less chance of you regretting your purchase after your first photographic outing.

Which? covers a lot more than just digital cameras. By joining Which? you can find unbiased reviews and advice on thousands of products, from microwaves to printers, taking the risk out of any big purchase.

source :http://www.which.co.uk/technology/photography/reviews/digital-slr/best-buy/about/

Online Course: Digital Photography 101 - Universal Class

Dslr Lens tips

SLR Tips Lens buying guide

The joy of owning a DSLR is the ability to change lenses. You could go for a wide angle to squeeze more in, or a telephoto to magnify a distant subject. Or how about a macro lens for taking great quality close-ups? There’s almost no limit to what you can do, with lenses to suit all occasions – and budgets – but so where do you start? In this guide we’ll explain everything you need to know about buying lenses and help you make the right choice for your style of photography.

When choosing a new lens for your DSLR, you should think about what kind of photos you’re trying to take how and you’re finding your current model unsatisfactory. Maybe you’re struggling to fit everything in. Perhaps you can’t get close enough to sports players or wildlife. Or you might be perfectly happy with the range of your current lens, but you fancy something which delivers better quality, focuses quicker, has anti-shake facilities or maybe works better in low light.

There’s almost always more than one lens which does what you’re after, so the next step is working your way through the options which are available. If this is your first DSLR, the names given to lenses can often feature a bewildering array of letters and numbers, but it’s actually easier to decipher than it first appears. Here are the key specifications to look out for.

Focal length

The most important lens specification is the focal length. This defines the coverage of the lens, and how much you’ll fit into the photo. Focal length is measured in mm, and the number which closest matches the magnification of the human eye is 50mm. Our eyes have a much bigger field of view, but if you were to look at something in person, and then through a 50mm lens, the actual magnification would be similar. This is why 50mm lenses are known as standard lenses – they’re suited to a wide variety of subjects from landscapes to portraits.

Lenses with focal lengths smaller than 50mm are known as wide angle because they fit more into your photo. If you’re stood in the same position, a 25mm lens will have twice the diagonal field of view of a 50mm, and could therefore be used to squeeze in large buildings, landscapes or even big group shots – ideal when you can’t step back any further. 28mm is the most common wide angle focal length and is ideal for landscape and architecture shots, but you can go much wider still if desired, and anything below 20mm is typically known as an ultra-wide angle lens.

Squeezing in such a big view means wide angle lenses inevitably suffer from some distortion, especially towards the edges, but this can be used to exaggerate subjects for a special effect; indeed a special type of ultra-wide angle lens called a fish-eye deliberately uses distortion to deliver a highly curved result. Lenses with shorter focal lengths also inherently have a larger depth-of-field, which means it’s easier to get lots in focus from near to far. The examples here were taken with a 17mm focal length.

Lenses with focal lengths bigger than 50mm are commonly known as telephoto models. These fit less in, and are therefore ideal for getting closer to distant subjects or picking out detail; they also give a more flattering effect when taking photos of people. In contrast to wide angle, lenses with longer focal lengths have an inherently smaller depth of field, which means it’s easier to get a blurred background effect – again ideal for portrait, wildlife and sports photography.

Good focal lengths for portraits are typically between 85mm and 135mm – these are often known as short telephotos. Appropriate focal lengths for sports or wildlife are generally much longer – at least 200mm, and ideally 300mm or more. Professional sports and wildlife photographers often use 600mm lenses, or even longer still. The two examples here were taken at 400mm.

You can buy lenses with either a fixed focal length which doesn’t vary, or a zoom lens which goes from one focal length to another. Zooms are very convenient, but generally aren’t as good quality as a fixed lens. Fixed focal length or 'prime' lenses are also normally smaller, lighter and give a brighter view that’s better for low light – see aperture section on the next page. It’s all about weighing up convenience against quality, although some more expensive zooms can be very good.

General purpose zooms usually go from wide angle to short telephoto, such as 28-80mm, although some ‘super-zooms’ could give a range from 28-300mm, covering almost every photo opportunity. There are also wide angle zooms which normally offer an ultra-wide to normal range, such as 16-35mm. Similarly there are telephoto zooms which go from short to long telephoto focal lengths, such as 70-300mm.

Next we'll look at what you'll get in practice at different focal lengths and find out about lens brightness in our coverage and aperture section.